Er was eens...

...ik. Prinses op de erwt, zoals ik vroeger genoemd werd. Ik voelde alles. Een naadje in m'n sok, een korreltje zand onder m'n voet, een labeltje in m'n shirt. Nog steeds trouwens. Maar m'n familie werd er wel eens horendol van en als sprookjesgek had ik al gauw m'n bijnaam. Niet dat de vriend die deze naam voor m'n blog bedacht, dat verhaal kende. Maar het kwam zo leuk samen dat ik niet anders kon dan m'n blog zo noemen.

Een blog. Over voedsel bereiden. De zoveelste. Ja, dat dacht ik ook toen ik de suggestie kreeg dat ik een blog moest beginnen. Maar als het van meerdere kanten in korte tijd komt, ga je toch denken. En als ik dan door m'n Facebook blader zie ik wel erg veel foto's van wat ik gemaakt heb. Maar misschien is mijn blog toch een beetje anders. Verwacht je van die prachtige, perfecte gerechten met nog mooiere foto's? Dan moet ik je teleurstellen. M'n gerechten zijn niet perfect. Wel lekker overigens. Foto's zijn niet perfect. De kleuren komen zelden zo mooi uit als ik ze zelf zie. Maar ik ben al blij als ik foto's kan maken, want m'n man en zoontje zijn net Bourgondische sprinkhanen en ik moet het gemaakte eten met m'n leven bewaken om die foto te maken anders is het op. Maar ik ben ze aan het trainen, want een 'foodblog' zonder foto's is als een prinses zonder prinsessenjurk. Het kan, maar ergens klopt het toch niet helemaal.

Wat kun je verwachten van mijn blog? Ik hoop dat mijn gerechten je inspireren om zelf ook de keuken in te gaan. Net even wat extra te doen voor je avondeten, je te prikkelen andere keukens of andere kooktechnieken te gebruiken. Het is zo leuk om met eten bezig te zijn en er naderhand van te kunnen genieten. Ik vind het leuk om simpel alledaags te koken, maar kan ook enorm uit de band springen met technieken. Ik vind alles leuk. Ik kook graag, maar bak misschien nog wel liever. Ik heb twee smokers waar ik eten warm of koud op rook, maar die ook gerust een uur of 16 aan kunnen staan om vlees heel langzaam te garen. Ik heb uitstapjes gemaakt naar moleculair koken, maar dat vraagt meer tijd dan ik op dit moment heb. Ik heb geen favoriete keuken. Ik kan enorm genieten van een heerlijke risotto, maar net zo goed van een pho of gegrild stuk vlees. Ik wil die variatie hier ook terug laten zien. Met dit blog hoop ik je te laten zien dat je echt niet zoveel ervaring of talent hoeft te hebben, noch dat je over dure producten of duur gereedschap hoeft te beschikken om iets lekkers op tafel te zetten. Over die aspecten zal ik overigens ook nog wel een keer schrijven.

Laat je inspireren en prikkelen. Kijk wat je uit m'n blog kunt halen. Mijn eten mislukt ook wel eens. Maar ik probeer van de bereiding altijd een feestje te maken. Eigen herinneringen te doen herleven of nieuwe herinneringen te creëren. Ik vind het ook belangrijk om m'n peuter te leren over voeding en voeden. Zijn ogen gaan glinsteren als we aan de slag gaan, als ik een schort om doe doet hij de zijne om, toetjes maken gaat altijd gepaard met het aflikken van een lepel of garde en het vuur in z'n ogen als z'n vader hem probeert wijs te maken dat die courgette in z'n hand een komkommer is en hij zich niet van de wijs laat brengen vind ik prachtig. Koken en eten staan voor mij gelijk aan liefde en verbinden.

En nu de keuken in...

Reacties